ေတေလ (၁)

ကၽြန္ေတာ္က ထမင္းသုိးဟင္းသုိး
ေမေမ့အတြက္ ဒုကၡအုိးေလးပါေမေမ..
လမ္းသစ္ကုိေဖာက္ဖုိ႕ေနေနသာသာ
လမ္းေဟာင္းကုိေတာင္မေပ်ာက္ေအာင္ စမ္းတဝါးဝါး
လူတကာနင္းျပားဘဝမွာ
ဘယ္ကံတရားကမွကုိယ့္ဘက္မပါခဲ့ဘူး။

ဘ၀မွာ အနက္ေရာင္ခပ္မ်ားမ်ားနဲ႕ေကာင္ပါ
လမင္းကုိ တံုးခုလွမ္းဖုိ႕မဆုိထားနဲ႕
ၾကယ္ေၾကြေတြေကာက္ဖို႕ေတာင္ ပလိုင္းကေပါက္ေနခဲ့တယ္။

မႈိတက္ေနတဲ့ပစၥဳပၸန္ေတြထဲကေန
မနက္ျဖန္ေတြကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္စရာ
မွန္ေျပာင္းတစ္လက္ေလာက္ေတာ့လုိခ်င္တယ္ေမေမ
ဘဝရဲ႕ဘယ္အစိတ္အပိုင္းမွာ ရာသီဥတုသာယာေနမလဲဆုိတာ
ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လို႕။

သုညတစ္လံုးအျဖစ္နဲ႕ေက်ာခင္းေပးခဲ့တာေတာင္
ကုိယ့္ကုိအမွီသဟဲျပဳမယ့္ ကိန္းဂဏန္းတစ္ခုမွရွိမလာဘူး
တန္ဖုိးမဲ့ခ်င္းတူတူမွာလည္း
မ်က္ႏွာၾကီးရာကုိမွ ဟင္းဖတ္ေတြကပုိပါတယ္ေမေမ။

ဘရန္းဒက္ (Branded)ေတြ စတန္းဒက္(Standard)ေတြနဲ႕
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိထက္ သူတို႕ကုိသာပဋိသႏၷာရစကားဆုိခံေနရတဲ့
ေရေပၚဆီဘဝေတြၾကားမွာ
ကတၱီပါဖိနပ္ေနာက္ျမီးျပတ္ကုိ ခ်ိတ္အထပ္ထပ္တြယ္
ဖ်င္ၾကမ္းတစ္ထည္နဲ႕ လြယ္အိတ္စုတ္ကုိလြယ္
ျမိဳ႕ျပညရဲ႕လမ္းေတြေပၚမွာ ခရီးျပင္းႏွင္ခဲ့ဖူးတယ္။

ဘဝသာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဆုိရင္
အေစာကတည္းက ကၽြန္ေတာ္သြန္ပစ္ခဲ့ပါတယ္...

အခုေတာ့....
ေလျပည္လာဖုိ႕မုန္တုိင္းထန္သလားေတြးရေအာင္လည္း
မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ေန႕ေတြညေတြမွာ ဘယ္ေနလမွ လာမသာဘူး။

ေတေလတစ္ေကာင္ရဲ႕အနာဂတ္ဟာ
ေမွာင္ျပီးရင္းကုိေမွာင္တယ္....ေမေမ။ ။

သစၥာခ
28/1/2013(MON)