ပစၥကၡရာသီ

ယမ္းနံ႕တသင္းသင္းနဲ႕ေလညင္း...
ေသြးနီေရာင္ရာသီဥတု....
တစ္ျဖည္းျဖညး္ပါးလ်လာတဲ့ အုိဇုန္းလႊာ..
ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ေခါင္းပါးလာတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း..
ဆုိင္းဘုတ္ေပၚကလူ႕အခြင့္အေရး..
ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြမသန္႕ေတာ့တဲ့ ေဟာဒီေခတ္ၾကီးမွာ
လူျဖစ္ရတာ “ နာ” တယ္။

အင္ႏုိေဗးရွင္းမသိ
ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းမသိ
ကိုဖီအန္နန္မသိ
ဟီလာရီကလင္တန္မသိ
မရွိျခင္းတရားေတြေဖာင္းပြေနတဲ့ ဘဝထဲမွာ
ဆန္အုိးထဲကအဝါေပါက္ဆန္ မနက္ျဖန္က်န္ဖို႕ထက္သာလြန္ျပီး
ဘယ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္းမွအေရးမၾကီးဘူး။

ေကာက္ပင္ေတြကလည္းပ်က္
ပြဲစားေတြကလည္းခက္တယ္...
ျမိဳ႕ကုိပုိ႕ေတာ့ ဆန္တစ္အိတ္တစ္ေသာင္းႏွစ္ေသာင္း
က်ဳပ္တုိ႕ကုိက်အလီလီထုေထာင္းလို႕
၀တ္ေကာင္းစားလွဆုိတာ က်ဳပ္တုိ႕နဲ႕လားလားမွမဆိုင္
(ဒီမွာမ်ားေတာ့)
တစ္၀မ္းတစ္ခါးေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္။

အနာဂတ္ေတြဟာလညး္ ခပ္ယုိင္ယိုင္ပါပဲ
တံုးခုျပီးမလွမ္းႏုိင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ၾကီးထဲမွာ
က်ဳပ္သမီးေလးခမ်ာ
စာသင္ခန္းကုိသြားစရာ
ေျခမွာဗလာ အသျပာနတၱိ
(ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္ဖုိ႕)
အိပ္မက္ေတာင္မက္ခြင့္မရွိရွာဘူး။

ေပါင္မုန္႕မရွိရင္ ကိတ္မုန္႕စားဖုိ႕ေနေနသာသာ
မုိးမလံုတဲ့ ၾကယ္ျမင္လျမင္အိမ္ေဂဟာမွာ
ေန႕တုိင္းေန႕တုိင္းအသက္ဆက္စရာ
ထမင္းအနပ္မွန္မလားေတာင္ အစိုးမရတဲ့အခါ
က်ားကန္ထူမတ္ထားရတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြဟာလည္း
(တစတစနဲ႕ ...)
ေျခကုန္လက္ပန္းက်ခ်င္လာတယ္။

ဘဝေတြက အဝီစိနဲ႕ျမင္းမုိရ္ေတာင္
ဘယ္လိုမွညီမွ်ျခင္းေဆာင္မရတဲ့ စနစ္ဆုိးၾကီးထဲမွာ
အဂတိလိုက္စားမႈေတြကုိ ဆန္ကာနဲ႕စစ္ခ်
ညစ္ႏြမ္းေနတဲ့သီလေတြကုိ မဲနယ္ဆုိး
(ေနရာတကာမွာ)
က်ားဆုိးေတြ စုိးမုိးေနလုိက္ၾကတာမ်ားကြယ္....
ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြမသန္႕ေတာ့တဲ့ ေဟာဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ
လူျဖစ္ရတာ သိပ္ကုိ  “ နာ” တယ္။ ။


သစၥာခ
10/1/2013