ပစၥကၡရာသီ

ယမ္းနံ႕တသင္းသင္းနဲ႕ေလညင္း...
ေသြးနီေရာင္ရာသီဥတု....
တစ္ျဖည္းျဖညး္ပါးလ်လာတဲ့ အုိဇုန္းလႊာ..
ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ေခါင္းပါးလာတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း..
ဆုိင္းဘုတ္ေပၚကလူ႕အခြင့္အေရး..
ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြမသန္႕ေတာ့တဲ့ ေဟာဒီေခတ္ၾကီးမွာ
လူျဖစ္ရတာ “ နာ” တယ္။

အင္ႏုိေဗးရွင္းမသိ
ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းမသိ
ကိုဖီအန္နန္မသိ
ဟီလာရီကလင္တန္မသိ
မရွိျခင္းတရားေတြေဖာင္းပြေနတဲ့ ဘဝထဲမွာ
ဆန္အုိးထဲကအဝါေပါက္ဆန္ မနက္ျဖန္က်န္ဖို႕ထက္သာလြန္ျပီး
ဘယ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္းမွအေရးမၾကီးဘူး။

ေကာက္ပင္ေတြကလည္းပ်က္
ပြဲစားေတြကလည္းခက္တယ္...
ျမိဳ႕ကုိပုိ႕ေတာ့ ဆန္တစ္အိတ္တစ္ေသာင္းႏွစ္ေသာင္း
က်ဳပ္တုိ႕ကုိက်အလီလီထုေထာင္းလို႕
၀တ္ေကာင္းစားလွဆုိတာ က်ဳပ္တုိ႕နဲ႕လားလားမွမဆိုင္
(ဒီမွာမ်ားေတာ့)
တစ္၀မ္းတစ္ခါးေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္။

အနာဂတ္ေတြဟာလညး္ ခပ္ယုိင္ယိုင္ပါပဲ
တံုးခုျပီးမလွမ္းႏုိင္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ၾကီးထဲမွာ
က်ဳပ္သမီးေလးခမ်ာ
စာသင္ခန္းကုိသြားစရာ
ေျခမွာဗလာ အသျပာနတၱိ
(ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္ဖုိ႕)
အိပ္မက္ေတာင္မက္ခြင့္မရွိရွာဘူး။

ေပါင္မုန္႕မရွိရင္ ကိတ္မုန္႕စားဖုိ႕ေနေနသာသာ
မုိးမလံုတဲ့ ၾကယ္ျမင္လျမင္အိမ္ေဂဟာမွာ
ေန႕တုိင္းေန႕တုိင္းအသက္ဆက္စရာ
ထမင္းအနပ္မွန္မလားေတာင္ အစိုးမရတဲ့အခါ
က်ားကန္ထူမတ္ထားရတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြဟာလည္း
(တစတစနဲ႕ ...)
ေျခကုန္လက္ပန္းက်ခ်င္လာတယ္။

ဘဝေတြက အဝီစိနဲ႕ျမင္းမုိရ္ေတာင္
ဘယ္လိုမွညီမွ်ျခင္းေဆာင္မရတဲ့ စနစ္ဆုိးၾကီးထဲမွာ
အဂတိလိုက္စားမႈေတြကုိ ဆန္ကာနဲ႕စစ္ခ်
ညစ္ႏြမ္းေနတဲ့သီလေတြကုိ မဲနယ္ဆုိး
(ေနရာတကာမွာ)
က်ားဆုိးေတြ စုိးမုိးေနလုိက္ၾကတာမ်ားကြယ္....
ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြမသန္႕ေတာ့တဲ့ ေဟာဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ
လူျဖစ္ရတာ သိပ္ကုိ  “ နာ” တယ္။ ။


သစၥာခ
10/1/2013

ေတေလ (၁)

ကၽြန္ေတာ္က ထမင္းသုိးဟင္းသုိး
ေမေမ့အတြက္ ဒုကၡအုိးေလးပါေမေမ..
လမ္းသစ္ကုိေဖာက္ဖုိ႕ေနေနသာသာ
လမ္းေဟာင္းကုိေတာင္မေပ်ာက္ေအာင္ စမ္းတဝါးဝါး
လူတကာနင္းျပားဘဝမွာ
ဘယ္ကံတရားကမွကုိယ့္ဘက္မပါခဲ့ဘူး။

ဘ၀မွာ အနက္ေရာင္ခပ္မ်ားမ်ားနဲ႕ေကာင္ပါ
လမင္းကုိ တံုးခုလွမ္းဖုိ႕မဆုိထားနဲ႕
ၾကယ္ေၾကြေတြေကာက္ဖို႕ေတာင္ ပလိုင္းကေပါက္ေနခဲ့တယ္။

မႈိတက္ေနတဲ့ပစၥဳပၸန္ေတြထဲကေန
မနက္ျဖန္ေတြကုိ ေခ်ာင္းၾကည့္စရာ
မွန္ေျပာင္းတစ္လက္ေလာက္ေတာ့လုိခ်င္တယ္ေမေမ
ဘဝရဲ႕ဘယ္အစိတ္အပိုင္းမွာ ရာသီဥတုသာယာေနမလဲဆုိတာ
ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လို႕။

သုညတစ္လံုးအျဖစ္နဲ႕ေက်ာခင္းေပးခဲ့တာေတာင္
ကုိယ့္ကုိအမွီသဟဲျပဳမယ့္ ကိန္းဂဏန္းတစ္ခုမွရွိမလာဘူး
တန္ဖုိးမဲ့ခ်င္းတူတူမွာလည္း
မ်က္ႏွာၾကီးရာကုိမွ ဟင္းဖတ္ေတြကပုိပါတယ္ေမေမ။

ဘရန္းဒက္ (Branded)ေတြ စတန္းဒက္(Standard)ေတြနဲ႕
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိထက္ သူတို႕ကုိသာပဋိသႏၷာရစကားဆုိခံေနရတဲ့
ေရေပၚဆီဘဝေတြၾကားမွာ
ကတၱီပါဖိနပ္ေနာက္ျမီးျပတ္ကုိ ခ်ိတ္အထပ္ထပ္တြယ္
ဖ်င္ၾကမ္းတစ္ထည္နဲ႕ လြယ္အိတ္စုတ္ကုိလြယ္
ျမိဳ႕ျပညရဲ႕လမ္းေတြေပၚမွာ ခရီးျပင္းႏွင္ခဲ့ဖူးတယ္။

ဘဝသာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဆုိရင္
အေစာကတည္းက ကၽြန္ေတာ္သြန္ပစ္ခဲ့ပါတယ္...

အခုေတာ့....
ေလျပည္လာဖုိ႕မုန္တုိင္းထန္သလားေတြးရေအာင္လည္း
မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ေန႕ေတြညေတြမွာ ဘယ္ေနလမွ လာမသာဘူး။

ေတေလတစ္ေကာင္ရဲ႕အနာဂတ္ဟာ
ေမွာင္ျပီးရင္းကုိေမွာင္တယ္....ေမေမ။ ။

သစၥာခ
28/1/2013(MON)